Η μελέτη της περιφερικής αρτηριακής νόσου (ΠΑΝ) σε ένα διαβητικό στοχεύει στην τεκμηρίωση της διάγνωσης, στην εντόπιση των αποφρακτικών βλαβών και την εκτίμησή τους με αναίμακτες τεχνικές, ώστε να καθοριστεί η σοβαρότητα της κατάστασης και να ληφθούν οι κατάλληλες θεραπευτικές αποφάσεις.
Με τις εξελίξεις, τις τελευταίες δεκαετίες, στην αντιμετώπιση των μεταβολικών επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη, η κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας των διαβητικών ατόμων είναι οι αγγειακές επιπλοκές.
1.Τακτικός έλεγχος και εξέταση του ποδιού2. Εντοπισμός του ποδιού που βρίσκεται σε κίνδυνο3. Εκπαίδευση ασθενούς, οικογένειας και επαγγελματιών υγείας4. Χρήση κατάλληλων υποδημάτων5. Θεραπεία από ειδικούς
Η ταξινόμηση και κατάταξη των διαφόρων διαβητικών ελκών βοηθά όχι μόνο τη συνεννόηση μεταξύ γιατρών και την έρευνα, αλλά, πάνω από όλα, την επικοινωνία μεταξύ γιατρού και ασθενούς
Κάποιοι ερευνητές διατείνονται ότι ο χαρακτηρισμός ατόμων ως προ-διαβητικών δεν είναι αναγκαίος, ούτε έχει κλινική αξία. Σύμφωνα με σχετικό άρθρο του British Medical Journal, του Ιουλίου 2014 δεν έχει αποδειχθεί ότι η χορήγηση φαρμάκων αποτρέπει την εμφάνιση του διαβήτη. Παρόλα αυτά αν αυτά τα άτομα αναγνωριστούν σαν άτομα υψηλού κινδύνου…
Τα επιθέματα διατηρούν καθαρό το έλκος, απορροφούν το εξίδρωμα διατηρώντας ταυτόχρονα το κατάλληλο υγρό περιβάλλον στην περιοχή της εξέλκωσης, δρούν αιμοστατικά και προστατεύουν από λοιμώξεις.
Καθαρισμός του τραύματος μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους: μηχανικός καθαρισμός , ενζυματικός , βιολογικός, αυτολυτικός καθαρισμός, με τη χρήση διαφόρων υλικών και τεχνικών.
Όλοι οι διαβητικοί ασθενείς θα πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο για πιθανά προβλήματα στα πόδια, ενώ όσοι ασθενείς εμφανίζουν βεβαιωμένους παράγοντες κινδύνου, θα πρέπει να εξετάζονται συχνότερα (κάθε 1-6 μήνες).