Η κυρίαρχη, μέχρι τώρα, χειρουργική πρακτική στις περιπτώσεις της ήπιας χολολιθισιακής παγκρεατίτιδας συνίστατο στην αναβολή της χολοκυστεκτομής, μέχρι και 6 εβδομάδες μετά την αντιμετώπιση της παγκρεατίτιδας. Η τακτική αυτή ακολουθούνταν με το σκεπτικό ότι η πραγματοποίηση μιας χειρουργικής επέμβασης εντός σύντομου χρονικού διαστήματος από την κρίση της παγκρεατίτιδας θα είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για τον ασθενή, καθώς επίσης και το γεγονός ότι ο χειρουργός θα αντιμετώπιζε συμφύσεις με φλεγμονή λόγω της παγκρεατίτιδας.

Έρευνα όμως που πραγματοποίησε ομάδα ολλανδών επιστημόνων, από τον David Da Costa, MD, Dutch Pancreatitis Study Group, Amsterdam, την οποία παρουσίασε τον Οκτώβρη του 2014, αναιρεί αυτή την εκτίμηση. Επιπλέον, μέσα από την εξέταση και παρακολούθηση 264 ασθενών κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα.

Δηλαδή, η καθυστέρηση της χολοκυστεκτομής παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά επιπλοκών από τα χοληφόρα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται σημαντικές διαφορές στην επανεισαγωγή ασθενών, λόγω αυτών των επιπλοκών.

Οι επιπλοκές, που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο αναμονής για την χολοκυστεκτομή, οδηγούσαν σε επανεμφάνιση της παγκρεατίτιδας, οξεία χολοκυστίτιδα, συμπτωματική χοληδοχολιθίαση (ίκτερο κλπ), κωλικό ήπατος και πόνο ή, ακόμα και σε θάνατο ασθενών, σε μικρό ποσοστό.

Ο επικεφαλής της έρευνας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ,σε ασθενείς με ήπια λιθισιακή παγκρεατίτιδα, επιβάλλεται να πραγματοποιείται χολοκυστεκτομή κατά την παραμονή τους στο νοσοκομείο  και να μην αναβάλλεται για αργότερα.